Verkeer(d)

Ik moet me vaker met verkeer bezighouden.

Het lijkt bij mensen hoge emoties op te roepen. Op twee weken en een dag stage, heb ik twee artikeltjes geschreven over het verkeer. Opzoekingen voor het ene leidden tot een random opmerking leidde tot een tweede artikel.

Verkeer doet mensen iets, tot brieven sturen toe. Twee pagina’s, op écht papier, met een échte pen geschreven. In cursief, nog wel. De verkeerssituatie aanklagen, dat wilde hij doen. De eerste zin van zijn tekst heeft hij nooit afgekregen. De rant nam over.

Het bestaat dus nog: mensen die reageren op nieuws. Mensen die de pen moeten opnemen, omdat de frustratie er uit moet. Contact met Stad Brussel, contact met conducteur Brussel Stad, contact met advocaat. Geen opvolging. Een tekeningetje met precieze afmetingen kreeg ik er ook bij. Een reactie die mag tellen, verstaat u?

Dat hij de straten volgde om een boek te schrijven. Dat het nog te vroeg was, dat hij het schip eerst wilde zien zinken. Dat en dat en dat. Dat hij veel te zeggen had, “gepensioneerd zijnde”. Het soort passie dat me wel ligt, dat bergen kan verschuiven.

Ik moet me vaker met verkeer bezighouden, dus.

Ik kwam de voorbije week ook aan de verkeerde kant van Brussel terecht, trouwens. Bij de Samosa-makers. Aan die achterkant van Brussel-Noord.

Het was er best aangenaam – het mag verkeren.