Wanneer het over de “grote vragen” gaat, is dit er eentje for the books. Wat gebeurt er na – ? Na leven en liefde en zijn, wat dan? Veel systemen, religies en denkbeelden beloven een antwoord, maar The Five People You Meet in Heaven pretendeert niet een zoveelste alternatief te zijn. Het lijkt het bestaan van die denkbeelden eerder mee te nemen, om ze vervolgens compleet te negeren en een optie voor te stellen die zowat overal thuis zou kunnen horen.
“Fairness,” he said, “does not govern life and death. If it did, no good person would ever die young.”
Waar de meeste boeken eindigen, begint dit verhaal: iemand sterft. Op zijn verjaardag, nog wel, in een poging om een kind te redden. Dat hij daarin slaagt, maakt Eddie’s dag er niet per se beter op. Dat hij daarna met vijf mensen zijn leven moet herbekijken, en een antwoord moet vinden op die eeuwige vraag – “waarom?” – helpt ook niet echt.
In al z’n chagrijnigheid, blijkt Eddie echter het leven geraakt te hebben van meer mensen dan hij dacht. Wanneer hij wakker wordt, is hij terug een kind, en in versneld tempo herbeleeft hij die ervaringen die hem het meest geraakt hebben – of waarin hij mensen het meest geraakt heeft. Alle inzicht dat daaruit voortkomt, wordt er bij de lezer zowat binnen gelepeld.
All endings are also beginnings. We just don’t know it at the time.
Dat is tegelijk de sterkte en de grootste zwakte van dit boek. Van de lezer wordt nooit verwacht dat hij zelf tot conclusies komt. Alles wat je uit het boek moet leren, wordt letterlijk (en soms meermaals) vermeld. Gemakkelijk leesmateriaal dus, al neigt het soms eerder naar het betuttelende. Gelukkig kunnen de eenvoudige vertelstijl en de lichte vertelstem daar tegengewicht tegen bieden.
No story sits by itself. Sometimes stories meet at corners and sometimes they cover one another completely, like stones beneat a river.
Nederlands 
English (UK)