Een eenzaam bestaan

Het is een eenzaam bestaan.

Mijn computer wordt zowat enkel nog geopend voor werk. Een filmpje kijken? Geen tijd. Een spelleken op Facebook? Tegen dan ben ik mijn scherm beu.

Ik zou er bijna compassie mee krijgen.

Maar goed, in de voorbije paar weken kon ik toch een paar dingen gedaan krijgen.

Om te beginnen: kortjes dat ik geschreven heb. Het zit zo: toen ik hier begon, had ik de chance dat er nog een stagiair was. Met als gevolg dat we de “leuke dingen” zoals Big City en De Week onder elkaar konden verdelen.

Maar ze is weg. En nu moet ik het allemaal zelf doen.

(Het is een eenzaam bestaan?)

(Bij interesse: u kunt haar vinden op Mooi Meegenomen – ze schrijft journalistieker dan ik in haar slaap, dus het is wel een aanrader)

Over die Big City gesproken – ik heb er een paar gemaakt. En ik blijf een beetje hangen in de voedsel-regionen. In de eerste post van deze reeks berichtten ik en Isa over Samosa’s, en na een gemeenschappelijk, kort Rijke-Mensen-Intermezzo, kwam ik op m’n eentje weer bij de voedingssector terecht. Iets met groente en fruit op de Zuidmarkt. En iets met Geuze onder de KVS. Because why not, right? 

Als het een troost mag zijn: voor volgende week hebben ze me weer bij de stedelijke planning gezet: “Hoeveel leegstand is er in Brussel?” Een tip van de sluier: veel. Te veel. Een eenzaam bestaan hebben die gebouwen.

In overig nieuws is de eerste “njet” ook ontvangen – ik onthoud er vooral van dat ik geen uitgeschreven interviews meer doorstuur op vrijdagmiddag. Blijkbaar duurt het dan een week of wat voor de “nope” formeel kan worden geformuleerd. Neemt meteen ook de kansen op herwerken weg.

Naar de komende weken toe zitten er enkele leuke dingen aan te komen. Iets met gratis. En West-Vlaanderen. En bloggen. Allemaal dingen die ik leuk vind dus – kan ik onmiddellijk ook mijn interviewtechnieken op punt stellen. Het is nodig, blijkbaar 🙂